Neopogańskie zaduszki

Współczesne czarownictwo (czasem nazywane wicca) jest to określenie szeroko rozumianej współczesnej religii czarownic i czarowników. Na ogół jest to religia politeistyczna, skupiona na kulcie Rogatego Boga i Bogini o Trzech Twarzach, praktyce magii, wierze w reinkarnację, celebrowaniu świąt lunarnych oraz solarnych. – rozwija definicję  Witulski. W Warszawie istnieją obecnie trzy coveny (formalne grupy czarownic) tradycji aleksandriańskiej. Polacy są członkami covenów w Wielkiej Brytanii, Irlandii i kilku innych krajach. 
 

„W tradycji ludowej Wielkiej Brytanii, Noc Hallowe’en, zwana także Hallowmas była zdaniem brytyjskiej antropolog Margaret Murray  (1863-1963) jedną z czterech głównych nocy, na których czarownice spotykały się na sabatach. – mówi Witulski, - Początkowo w tradycji ludowej, Hallowe’en do roku 1752 świętowano 11 listopada (do czasu gdy w Anglii i krajach kolonialnych nastąpiła zmiana kalendarza z juliańskiego na gregoriański). Nowy termin – 31 października, jako okres świąteczny dla czarownic zaadoptował z prac Murray Gerald  Gardner (1884-1964), brytyjski emerytowany urzędnik celny, antropolog-amator, twórca religii czarownic o nazwie „wicca”. Dla wiccan tradycyjnych (gardnerian oraz aleksandrian) Hallowe’en jest ważnym świętem, jednym z tzw. Wielkich Sabatów, podczas których wiccanie spotykają się by celebrować swoje misteria. Co się podczas nich dzieje, jest owiane tajemnicą. Wiccanie nie zdradzają informacji o swoich rytuałach religijnych osobom niewtajemniczonym. Część wiccan tradycyjnych nazywa swoje święto Hallowe’en akcentując ludowy charakter, w jakim powstawała ich religia. Inni wolą  spopularyzowaną w późniejszych latach nazwę Samhain”. 

Inaczej jest w przypadku samodzielnie uprawiających czarostwo tzw. wiccan eklektycznych, którzy świętują wówczas „Samhain”. W Internecie i w książkach wyznawców  dostępnych jest mnóstwo informacji o tym, jak świętować ten niezwykły wieczór. Wiccanie eklektyczni tej nocy przystrajają swoje ołtarze najczęściej w czarne obrusy, widnieją na nich świeczniki z ciemnymi świecami, jack-o-lanterny. Oprócz tradycyjnych rekwizytów rytualnych, takich jak różdżki, rytualne noże, kociołki, kadzielnice czy miotły widnieją tam zdjęcia osób, które odeszły (czasem zwierząt domowych) oraz czarne kamienie onyksu. Figurki bogów, którzy w tę noc reprezentują bogów na ołtarzu to najczęściej bogowie świata umarłych np. Hekate lub Anubis. Drzewem patronującym temu świętu jest dla nich jabłoń, żywiołem woda. Oprócz jabłek tradycyjnie spożywa się potrawy z dyni tego dnia. Nie sposób jednak  znaleźć tutaj jakąkolwiek regułę  gdyż eklektyczne czarownictwo charakteryzuje się dużą indywidualizacją wyboru.