Medycyna holistyczna

Medycyna holistyczna - najważniejszy jest pacjent

W podejściu zintegrowanym, nazywanym medycyną holistyczną, najważniejszy jest pacjent, nie zaś filozoficzne czy naukowe dywagacje o tym, co jest możliwe a co nie jest możliwe.

Człowiek, który stoi na granicy życia lub którego zdrowie jest mocno zachwiane często otwiera się na alternatywne sposoby terapeutyczne. Jego rozum, ukształtowany przez wychowanie, otoczenie, obyczaje w tym momencie nie znajduje rozwiązania, dlatego się poddaje. Na jaw wychodzą bardziej subtelne, intuicyjne poziomy świadomości.

Czym jest życie? Kim jest człowiek? Czym jest jego intuicja, jego świadomość, jego duchowość? Odpowiedzi na te pytania nie znajdziemy w nauce, dlatego też naukowo nie możemy być pewni, że medycyna oparta o wyniki nauk akademickich jest jedynym, właściwym i najlepszym systemem terapeutycznym, który odpowiada istocie życia i naturze człowieka.

W nauce musimy powiedzieć "nie wiem". Dlatego dyskwalifikowanie metod naturoterapii jest niezgodne z naukowym, rzetelnym, opartym na faktach podejściem do prawdy i rzeczywistości.

Medycyna akademicka w pełni chce opierać się na wynikach badań naukowych. Jej zwolennicy powinni zatem głęboko uświadomić sobie, że nauka nie odpowiada na najważniejsze pytania, jakie człowiek sobie stawia od długich wieków, i że lekarz na równi z naturoterapetą mają prawo wykonywać swój zawód.

Zaufanie do naukowego modelu życia i człowieka jest zrozumiałe, ale ponieważ model ten nie jest kompletny, i to w podstawowych aspektach, nie może on stanowić matrycy, szablonu, kryterium do wydawania ocen o metodach alternatywnych.

"O czym nie można mówić, o tym należy milczeć" - L. Wittgenstein.

Kim jest człowiek z punktu widzenia nauki akademickiej? Człowiek takim, jakim jest poznawany w świetle badań empirycznych, nie jest kimś, ale czymś. To suma organów. Medycyna akademicka podchodzi do człowieka jako do organizmu biologicznego. Na więcej, na twierdzenie, że człowiek to istota psychiczna, energetyczna lub duchowa, nauka nie pozwala. Chcąc ograniczać się do danych, które uzyskujemy poprzez wyspecjalizowane gałęzie nauk akademickich, musimy odrzucić wszelki wpływ człowieka na jego stan zdrowia, uznać go jako biernego uczestnika procesu terapeutycznego. Skoro jest ciałem rządzącym się mechanicznymi prawami, jego wola, jego wpływ na własne procesy psychofizyczne nie są w stanie doprowadzić jego ciała do optymalnej aktywności. Odrzucamy wolę, umysł, indywidualność pacjenta, jako że takich rzeczy jak psychika, dusza, która mogłaby mieć wolę i intelekt nauka nie odkryła.

Często lekarze jednak wykraczają poza model akademicki i biorą pod uwagę życie psychiczne człowieka. W tym momencie odnoszą się do tzw. medycyny holistycznej lub zintegrowanej. Nie zasadza się ona na suchych, empirycznych faktach nauk szczegółowych, ale patrzy na pacjenta wieloaspektowo, nie poprzez scjentyzm.

Metody medycyny naturalnej są nieprzypadkowo skuteczne, podobnie jak metody medycyny akademickiej. Specjalistą jest nie ten, kto ma wrodzone zdolności, ale kto dysponuje określoną wiedzą, którą może uzasadnić i która jest intersubiektywnie komunikowalna dla innych specjalistów.

Każdy normalny człowiek może przejść odpowiedni trening i sprawdzić założenia medycyny naturalnej. Problemem nie jest to, że medycyna naturalna nie da się udowodnić, ale to, że niewielu ma chęć lub odwagę by się jej uczciwie przyjrzeć. Przyjęcie z góry, że jest ona nienaukowa (cokolwiek miałoby to znaczyć), zabobonna i fantastyczna jest wygodne, szczere zapytywanie i szukanie prawdy już mniej.

www.ReikiOnline.pl

www.Psionika.pl