Moc Amazonii

Guarana

Jednym z nielicznych zarejestrowanych w Polsce preparatów naturalnych nielicznych amazońskim rodowodzie jest guarana. Guarana to krzew owocowy występujący głównie w regionach Manaus i Parintins. Owoce ma małe, okrągłe, jasnoczerwone, rosnące w gronach. Indianie z Ameryki Południowej, szczególnie Guarani, od których pochodzi nazwa rośliny, suszą i mielą nasiona, a następnie mieszając z wodą, ucierają je na pastę.

Używają guarany głównie, jako środka pobudzającego oraz ściągającego, w leczeniu przewlekłych biegunek, gorączki i bólu głowy, a także zapobiegającego chorobom serca i układu krążenia. Dziś roślina jest znana i używana głównie w postaci "narodowego napoju" Brazylii - "Guarana Soda." Codziennie, miliony Brazylijczyków piją zdrowotny tonik wierząc, że podniesie on ich sprawność, oczyści z toksyn i przedłuży młodość. Podobno plemiona Indian, w których tradycją jest jedzenie łyżeczki sproszkowanej guarany codziennie rano, mają piękną cerę, mniej zmarszczek i zdrowe, lśniące włosy.


Una de gato

Od kilkunastu lat w Europie bardzo popularna jest tzw. Vilcacora. Kiedy jednak zapytałam o nią przewodnika zupełnie nie wiedział, o co chodzi. Jako roślinę stosowaną w leczeniu nowotworów wymienił Una de gato. Później okazało się, że nazwę vilcacora wymyślili Europejczycy a Una de gato jest jedną z miejscowych nazw tego leczniczego pnącza. Angielska nazwa Cat's Claw /koci pazur/ pochodzi od podobnych do haków cierni, które rosną wzdłuż liany. Przypominają one pazury kota. Dwa blisko spokrewnione gatunki - Uncaria tomentosa i Uncaria guianensis są używane zamiennie. Oba pnącza są ogromnymi lianami, których długość może przekraczać 30 metrów.

Una de gato są wykorzystywane w medycynie ludowej przez rdzennych mieszkańców Puszczy Amazońskiej od 2000 lat, o czym świadczą zachowane w Peru rysunki roślin. Tak długą, udokumentowaną historią może się poszczycić niewiele naturalnych leków. Nic dziwnego, że Vilcacora wzbudziła zainteresowanie naukowców. W maju 1994 roku, WHO zorganizowało w Genewie Pierwszą Międzynarodową Konferencję na temat Una de Gato. Na konferencji uznano ją oficjalnie za roślinę leczniczą i podkreślono, że od odkrycia chininy, którą odnaleziono w korze peruwiańskiego drzewa w XVII wieku, żadna inna roślina amazońska nie zasługiwała na taką uwagę naukowców. W peruwiańskiej medycynie naturalnej Una de Gato jest używany w leczeniu reumatyzmu, dolegliwości żołądkowych, zmian skórnych, gorączki i kaszlu oraz guzów.