Neopogańskie zaduszki

Największą kontrowersję budzi fakt, że zarówno komercyjny, amerykański Hallowe’en jak i obecnie praktykowane święta (Dziady, Samhain, Vetrablot) mają swój rodowód w przedchrześcijańskich wierzeniach Europy, przez co noc ta staje się świętem o podwójnym charakterze dla religijnych neopogan i asymilującej się stopniowo amerykańskiej, świeckiej tradycji. Stosunek polskich wyznawców „starych ścieżek” do komercyjnego święta Hallowe’en jest bardzo różny. Swój stosunek Tin, określa jako – „Ambiwalentny. Z jednej strony akcentujemy różnicę między Samhain a Halloween, z drugiej jednak niewątpliwie jest to część celtyckiej kultury, chociaż zniekształconej przez czas. Zazwyczaj biorę udział w zabawach halloweenowych jednocześnie przypominając znajomym o prawdziwym znaczeniu tego święta, a wesołe przebieranki traktuję jako okazję do przyjrzenia się niezliczonym maskom, które na co dzień zakładamy”. Większość rodzimowierców generalnie potępia nowy obyczaj. „Uważam święto amerykańskie za przeżytek obrzędów pogańskich, elementy takie jak maskowanie się czy przybieranie postaci istot poza ziemskich mają swoje źródło w tradycjach indoeuropejskich, jednak obecny ich kształt jest kompletnie wypaczony. – mówi Rafał Merski. Tomasz Szczepański przyznaje, że  stosunek do amerykańskiego Hallowe’en ma - Wrogi. Nie tylko dlatego, że Halloween to wypaczona tradycja celtycka, ale zwłaszcza że ma ono ludyczny, zabawowy charakter, podczas gdy Dziady są i powinny być obchodzone w skupieniu. Jak podsumowuje Ratomir Wilkowski: „Po co mamy importować obce tradycje skoro mamy własne? Równie, jeśli nie bardziej wartościowe i ciekawe?”. Pogardliwie określa je Ulf – „Komercyjna popkulturowa papka rodem z McDonalda.” 
 

„Warto na koniec  podkreślić, że dla większości polskich neopogan noc ta ma charakter bardzo mistyczny, rodzinny i wręcz tradycyjny w polskim stylu. Podobnie jak dla katolików jest to czas refleksji nad zmarłymi, wspominania ich dokonań. Polscy neopoganie w przeważającej mierze zachowują w pamięci szacunek dla zmarłych w ten uroczysty wieczór”- konkluduje Maciej Witulski