Naturoterapeuta czy lekarz? Po co wybierać?

Naturoterapeuta czy lekarz? Po co wybierać?

Wielu ludzi zastanawia się czy pójść do naturoterapeuty, czyli do kręgarza, masażysty, bioenergoterapeuty by pomóc swojemu zdrowiu, czy też może oprzeć się na medycynie akademickiej? Częstokroć myślą w ten sposób w momentach wielkiego kryzysu. 

Ale po co w ogóle wybierać? Według prawa naturoterapeuta nie zastępuje, a uzupełnia lekarza. Fakt, że nie każdy lekarz uważa, iż naturoterapia może uzupełniać medycynę akademicką, widząc w niej jedyne antidotum.
Problem wyboru polega przede wszystkim na braku wiedzy. Ludzie nie wiedzą czym jest medycyna naturalna, dlatego nie wiedzą czy ona w ogóle działa. Ta niewiedza jest właściwa tak dla zwolenników, jak i przeciwników.
Zwolennicy są zanadto entuzjastyczni, kojarzą naturoterapeutę z cudotwórcą. Nie rozumieją ograniczeń, jakim podlega medycyna naturalna, wynikających z niczego innego niż z natury ludzkiej.
Naturoterapia jest innym niż medycyna akademicka sposobem zastosowania zdolności ludzkich, ale zdolności ludzkie pozostają zawsze ograniczone przez sam podmiot, który je posiada. Nie biorą tu udziału czynniki nadnaturalne - mówimy o naturoterapii a nie nadnaturoterapii. Dlatego nie liczymy na cuda, podobnie jak w medycynie klasycznej.
Wszystko, co jest osiągane, opiera się o to, kim jest człowiek i co potrafi oraz jakich środków, jakiego wsparcia udziela mu otoczenie - to naturalne, jak i to kulturalne, wytworzone. Medycyna akademicka bardziej posługuje się tym, co człowiek wytworzył w toku rozwoju cywilizacyjnego, medycyna naturalna zaś odnosi się raczej do tego, co nie wytworzone, ale nie ma między nimi sprzeczności, jako że i rozwój cywilizacyjny, i właściwości pierwotne wynikają z natury ludzkiej.
Wiedza o tej naturze różni się w przypadku medycyny naturalnej i akademickiej. Ta pierwsza zdobywa ją sposobami naturalnymi, do których należą zdolności sensytywne ludzkiego ciała (co widzimy w irydologii, ajurwedzie, medycynie chińskiej, bioenergoterapii), umiejętność wglądu w strukturę energetyczną (biopole), pewne zjawiska poznania nadzmysłowego itd. Ta druga zaś posługuje się metodami wytworzonymi w procesie naukotwórczym, są to różnego rodzaju aparaty laboratoryjne, urządzenia, bez których niemożliwa byłaby zarówno akademicka wiedza medyczna, jak i opierająca się na niej sztuka medyczna.
Specjaliści z dziedziny medycyny naturalnej nie mają kompetencji, by wypowiadać się krytycznie o specjalistach z dziedziny medycyny konwencjonalnej, ale i vice versa. Dla nauki natura ludzka jest wielką zagadką. Tak długo, jak długo stanowi ona wielki znak zapytania, żadna oparta na nauce akademickiej technika nie ma prawa obowiązywać jako jedyny sposób terapeutyczny. Jest to niezgodne zarówno z prawami logiki, metodologii nauk, jak i prawami człowieka. Oznaczałoby to indoktrynację, ideologizację. 
Medycyna naturalna jest niezmiernie obszerną dziedziną. Na całym świecie istnieją różne jej ośrodki, jak choćby klasztor Shao Lin, gdzie stosuje się czynnie bioenergoterapię. Na Dalekim Wschodzie, podobnie jak i u nas dawniej, w Średniowieczu, wiedza medyczna przechowywana była (i jest nadal) w klasztorach chińskich, indyjskich, japońskich, tybetańskich i innych. Stanowią one do dziś ośrodki wiedzy, także tej o zdrowiu, jego zaburzeniach i sposobach terapeutycznych.
Uważając, że medycyna akademicka jest lepsza i nie poznawszy nawet ogólnie podstaw i zasad medycyny naturalnej, postępujemy jak ludzie ograniczeni. Nawet krytykując coś powinniśmy wiedzieć co dokładnie krytykujemy, w przeciwnym razie krytyk nie jest żadnym krytykiem, ale uprzedzonym ignorantem.
Wiara w to, że nauka to jedyne źródło wiedzy prawdziwej, nazywa się w filozofii scjentyzmem. Scjentyzm nie jest naukowy, to postawa światopoglądowa. Wynika ona z osobistego wyboru. W nauce nic nie wskazuje na to, że jest ona dostatecznym kanałem informacji o całej rzeczywistości, nie da się w jej kategoriach wyjaśnić istoty zjawisk psychicznych, ale nawet i fizycznych (mechanika kwantowa, Zasada Nieoznaczoności Heisenberga). Ekologowie, będący naukowcami, podobnie jak inni specjaliści, w tym lekarze coraz głośniej mówią nam o konieczności przestrzegania naturalnych trybów funkcjonowania organizmu, właściwego odżywiania, spędzania czasu na świeżym powietrzu itd.
Coraz częściej także można spotkać lekarzy, którzy są zarazem naturoterapeutami. Potrafią oni łączyć oba fachy i pomagać chorym i cierpiącym różnymi metodami. To bowiem jest celem każdej medycyny, bez względu na to, czy jest ona naturalna, czy akademicka - zdrowie pacjenta, poprawa jego relacji z sobą samym, ze światem rzeczywistym i innymi ludźmi.

Paweł Karwat

www.ReikiOnline.pl

www.Psionika.pl

http://muninszaman.blogspot.com/