A może podłaźniczka?

A może podłaźniczka?

Dla wielu  młodych mam choinka to upiorna instytucja, przez którą czasem tracimy magiczną radość świąt. Może zamieńmy ją na podłaźniczkę?

Kolejna wigilia i kolejne kłopoty: jak zwykle w piwnicy gdzieś zapodział się stojak do choinki i mąż nie ma w czym ustawić drzewka. Co prawda na pawlaczu tkwi sztuczna choinka, ale jaka to radość z plastikowego koszmarka? Kiedy już stojak się znajdzie, bombki okażą się całe, lampkom nie brakuje żarówek i choinka stoi zajmując połowę największego pokoju zaczyna się domowy chaos... Pies po cichu kradnie zawieszone na drzewku pierniczki, kot dla zabawy strąca bombki i ostrzy pazury o pień nie zważając że choinka się kiwa, zaś bobas  który jeszcze wczoraj leniwie raczkował nagle chce się uczyć stawania przy wiotkich gałązkach. Starsze dzieci na wyścigi pokazują, że są w stanie podskoczyć aż do samej gwiazdy, i słomiany aniołek zamiast dumnie tkwić na czubku, ląduje gdzieś pod kanapą. W tym czasie mamy zajęte lepieniem pierogów nie wiedzą w co ręce włożyć, a dziadkowie za moment zapukają, by wspólnie usiąść do wigilijnego stołu. I jak tu ten chaos ogarnąć? Jest na to prosta rada: zawieśmy podłaźniczkę.
Podłaźniczka (w zależności od regionu możemy mówić podłażniczka, podłażnica lub podłaźnica), to tradycyjny słowiański stroik, który został wyparty przez niemiecką choinkę. Nasi przodkowie w pierwszy dzień Szczodrych Godów (wejście Słońca w znak Koziorożca) wieszali pośrodku głównej izby czubek jodły i przystrajali go owocami, a w późniejszych wiekach ozdobami typowymi dla regionu. Zawieszenie podłaźnicy przez pana domu oznaczało rozpoczęcie Godów.
Słowo „gody” pierwotnie znaczyło zakończenie roku i związaną z tym zabawę. Wejście Słońca w Koziorożca to czas przesilenia zimowego. Słońca zaczynało przybywać w ciągu dnia i pojawiała się nadzieja, że za trzy miesiące nadejdzie wiosna. Zimą spiżarnie były pełne, na polu leżał śnieg, więc można było spędzać czas na przyjemnościach. Stąd mamy zwyczaj goszczenia bliskich w czasie świąt. Szczodre Gody to święto ku czci boga Słońca – Swaroga. Dla Słowian był on jednym z najważniejszych bóstw i podobnie jak w innych kulturach uosobienie Słońca było dawcą wszelakiego życia. Gdy mijał najkrótszy dzień roku Swaróg zwyciężał ciemność i powoli odzyskiwał panowanie nad światem, co dawało ludziom powód do radości. Odnowione bóstwo rodziło się ponownie. Niedaleko od tej tradycji współczesnym świętom Bożego Narodzenia, które są pamiątką narodzin Syna Bożego. Inna religia, inna tradycja, inne czasu, a radość ta sama. Nie zepsujmy jej więc niepotrzebnym martwieniem się o choinkę i wynikające z niej niedogodności.
Dziś nikt nie  zawiesi na suficie czubka jodły, bo o drzewa trzeba dbać, jednak możemy pokusić się o samodzielne zrobienie stroika lub kupienie gotowego. Podłaźniczkę zrobimy oplatając gałązkami drewnianą ramkę. Do tego będziemy potrzebować ramki, gałązek, drutu i sznurka do zawieszenia  stroika pod żyrandolem. Sposób przystrojenia ograniczy nam tylko nasza wyobraźnia! W stroik można wetknąć też gałązki jemioły, bo pod nią – jak powszechnie wiadomo – należy się pocałować, by zapewnić swojemu związkowi pomyślny rok. Wesołych Świąt!

Estrelka